Wat de verbinding met je moeder je vertelt over je liefdesleven

Een relatie is als een samenwerkingsverband. Het is een constante uitwisseling van over en weer geven en ontvangen. Zo krijg en geef je aandacht, steun, praktische verzorging, een dak boven je hoofd, gezelligheid, seks, een vakantiemaatje etc. Dat kan warm en liefdevol zijn. Dat wil echter niet zeggen dat je in de diepte met elkaar bent verbonden. Die werkelijke verbinding hangt af van hoe jij jezelf met je moeder hebt verbonden. Hoe jij jezelf innerlijk met je moeder hebt verbonden, bepaalt je maximale vermogen om je te verbinden met anderen, dus ook met je partner. Als daar nog winst te halen is, wil dat niet zeggen dat je geen fijne en prettige relaties kunt hebben. Het wil alleen zeggen dat je een dieper niveau van verbinding ontbeert. Op de ‘lastige momenten’ leef je dan volgens je eigen besluit ‘ik doe het wel alleen’. Hierdoor ga je uit verbinding met de ander. Ook als je samenwoont, leef je dan langs elkaar heen. Wat verbinding verder betekent, kun je lezen in mijn vorige artikel ‘Dit is waarom kunnen ontvangen de basis is van elke gezonde relatie’.

Wat betekent verbinding precies in persoonlijke relaties?

Een relatie is als een samenwerkingsverband. Het is een constante uitwisseling van over en weer geven en ontvangen. Zo krijg en geef je aandacht, steun, praktische verzorging, een dak boven je hoofd, gezelligheid, seks, een vakantiemaatje etc. Dat kan warm en liefdevol zijn. Dat wil echter niet zeggen dat je in de diepte met elkaar bent verbonden. Die werkelijke verbinding hangt af van hoe jij jezelf met je moeder hebt verbonden. Hoe jij jezelf innerlijk met je moeder hebt verbonden, bepaalt je maximale vermogen om je te verbinden met anderen, dus ook met je partner. Als daar nog winst te halen is, wil dat niet zeggen dat je geen fijne en prettige relaties kunt hebben. Het wil alleen zeggen dat je een dieper niveau van verbinding ontbeert. Op de ‘lastige momenten’ leef je dan volgens je eigen besluit ‘ik doe het wel alleen’. Hierdoor ga je uit verbinding met de ander. Ook als je samenwoont, leef je dan langs elkaar heen. Wat verbinding verder betekent, kun je lezen in mijn vorige artikel ‘Dit is waarom kunnen ontvangen de basis is van elke gezonde relatie’.

Waarom heeft de verbinding met je moeder een grotere invloed op je toekomstige relaties?

Mensen zien zogenaamde dubbelbeelden als ze naar hun (potentiële) partner kijken. Als jij naar je partner kijkt, staat er een onzichtbare persoon vlak achter je partner; je moeder. In het dagelijkse leven zie je dat natuurlijk niet, maar op een ander niveau zie je haar daar staan. Dit geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Achter je partner staat altijd jouw moeder en het maakt niet uit of ze leeft of niet. Zoals jij je verbonden hebt met je moeder, zo kun jij je maximaal verbinden met je partner. Andersom geldt hetzelfde: achter jou staat de moeder van jouw partner. Daar is geen ontkomen aan… Dus als je een serieuze relatie wilt, luister dan hoe deze persoon over zijn of haar moeder praat. Neem dan een besluit of deze potentiële partner relatiemateriaal is of dat het een gezellige tijd met spannende nachten wordt, oftewel een ’friend with benefits’...

Wanneer ben je goed verbonden met je moeder?

Ouders zijn een ‘package deal’. Ze zijn het mooie, het minder mooie en ook datgene wat je zo graag wilt ontvangen en wat er niet is. Je bent goed met je moeder (of vader) verbonden als je hen hun plek gunt. Ze mogen helemaal zijn wie ze zijn. Je kunt hen echt zien in wie ze zijn. Als je alleen het mooie van iemand ziet, het zogenaamde ‘stralenkranseffect’ dan zie je iemand niet. Als je alleen het slechte ziet, dan zie je die persoon ook niet. Een mens is veel meer dan alleen dat mooie of dat lelijke. Het is het totale pakket. Daar ben jij het levend product van. Kijk ook maar naar jezelf. Jij bent niet alleen maar lief, goed en aardig. Jij bent ook zelf veel meer en diepgaander dan alleen dat. Evenmin ben jij uitsluitend die onhandige, onachtzame en egocentrische persoon. Als jij je ouders ‘aanneemt’ met de gehele package deal en zij jou mogen hebben als dochter of zoon ben je goed met je ouders verbonden. Dan is het dubbelbeeld dat je ziet juist heel helpend en voedend. Je bent dan ook in staat om je partner helemaal ‘te nemen’ zoals hij of zij is met alles erop en eraan. Dat wil niet zeggen dat je nooit ergert aan de ander. Je mag altijd feedback geven en grenzen stellen.

En wanneer weet je dat je niet goed verbonden bent met je moeder?

Een eenduidig antwoord is lastig te geven. Ik noem een paar signalen, die er mogelijk op wijzen dat er nog ruimte zit in de verbinding met je moeder. Bij twijfel raadpleeg een professional op dit gebied: Als het je niet lukt om relaties voor langere tijd in stand te houden en dit een herhalend patroon is. Of als je merkt dat je het leven moeilijk aankan. Het lukt je misschien nog wel om je doelen te behalen, maar je lijkt de natuurlijke ‘mazzel’ niet snel te pakken. Alles kost veel moeite. Om de één of andere reden staat je moeder voor het leven. Als je haar afwijst, blijk je vaak door het leven afgewezen te worden. Dit uit zich dan mogelijk als volgt: Een herhalend patroon van werk dat steeds niet echt lekker loopt, ziektes, tegenslag van allerlei aard etc.

Wat is het verschil in verbinding aan je moeder en aan je vader?

Er is geen verschil in de manier waarop je je kunt verbinden met je ouders. Als je je innerlijk verbonden hebt met je ouders (dus ja zegt tegen de package deal) krijg je van je moeder het vermogen om je te kunnen verbinden. Als je ‘ja’ zegt tegen je vader krijg je je natuurlijke daadkracht. In een toekomstig artikel zal ik hier meer over schrijven.

Wat levert het helen van de verbinding met je moeder je op in je liefdesleven?

Als je jezelf (nog) meer met je moeder kan verbinden, gaat je relatie zich ook verdiepen. Je bewustzijnsniveau op dat vlak vergroot zich. De voorwaarde is wel dat de ander zijn of haar moeder ook de eigen juiste plek gunt, want anders ben jij wel weliswaar beschikbaar voor de relatie, maar je partner kan dat niet aan. Mijn ervaring is dat relaties waarbij de partners in dezelfde mate hun moeder al dan niet hebben aangenomen op de lange termijn werken. Als beide partners hun moeder afwijzen, kan dat een prima relatie zijn. De twee partners missen beiden het vermogen om zich ten diepste te verbinden, maar dat is juist passend bij elkaar. Dit soort relaties kunnen zich ook uiten in een totale versmelting van elkaar. Maar dat is geen verbinding. Dat is een manier om het tekort (het vaak ogenschijnlijke gebrek aan liefde) weg te werken doordat de moeder innerlijk buitengesloten wordt. Als tegenreactie wordt de relatie een versmelting waarbij de een niet meer weet waar hij of zij ophoudt en de ander ook niet. Dat lijkt romantisch maar in mijn optiek is dat ongezond en uiteindelijk onveilig.

Wanneer weet je dat iemand moeite heeft met verbinding in een liefdesrelatie?

Kijk naar het herhalende patroon van iemands liefdesleven. Gedrag uit het verleden is vaak een goede voorspeller van de toekomst. Niet altijd, wel vaak. Vraag daarnaast door over iemand’s herkomst en relatie met de ouders. Als iemand zegt ‘mijn moeder is een trut’ in plaats van genuanceerd over haar praat, moet jij wegwezen… (als je doel een serieuze relatie is).

Wat als de ene partner wel goed met de moeder verbonden is en de ander niet?

Simpel gezegd kun je twee hoofdpatronen onderscheiden. De ene partner ‘klaagt’ bij de ander dat die zich onvoldoende durft te binden. Deze persoon kan namelijk minder goed ontvangen. En een relatie is immers een continue uitwisseling van geven en ontvangen. Bovendien vestigen relaties zich in het kunnen ontvangen (zie het artikel: 'Dit is waarom kunnen ontvangen de basis is van elke gezonde relatie'). Het hangt ervan af hoe de relatie verder wordt vormgegeven of een dergelijke relatie standhoudt. Ook hier is sprake van de ‘package deal’. Anderzijds kan het ook zijn, dat degene die een tekort heeft gehad te eisend wordt omdat het ‘tekort’ (door het uit verbinding zijn met de moeder) onbewust via de partner ‘moet’ worden gecompenseerd. De partner die de moeder haar plek gunt, geeft vermoedelijk meer dan hij of zij ontvangt en dan loopt deze persoon uiteindelijk leeg.

Ligt een hechtingsstoornis ook op de loer als je niet goed verbonden bent met je moeder?

Ja, de verbinding met je moeder is van essentieel belang, maar er spelen ook nog andere zaken mee. Hoe ziet de rest van het sociale veld en de omgeving om deze betreffende persoon eruit? Wat voor traumatische ervaringen hebben zich voorgedaan, zoals een lang verblijf in een ziekenhuis waardoor moeder en kind tijdelijk van elkaar zijn gescheiden. De optelsom bepaalt uiteindelijk of iemand al dan niet veilig is gehecht. Zelfs als een moeder op een bepaalde manier ongeschikt is voor het verzorgen van een kind, kan een kind zich toch door de innerlijke houding met de moeder verbinden. Dan is een veilige hechting wel degelijk mogelijk.

En wanneer weet je dat je niet goed verbonden bent met je moeder?

Een eenduidige antwoord is lastig te geven. Ik noem een paar signalen, die er mogelijk op wijzen dat er nog ruimte zit in de verbinding met je moeder. Bij twijfel raadpleeg een professional op dit gebied: Als het je niet lukt om relaties voor langere tijd in stand te houden en dit een herhalend patroon is. Als je merkt dat je het leven moeilijk aankan. Om de een of andere reden staat je moeder voor het leven. Als je haar afwijst, blijk je vaak door het leven afgewezen te worden. Dit uit zich dan mogelijk als volgt: Een herhalend patroon van werk dat steeds niet echt lekker loopt, ziektes, tegenslag van allerlei aard etc. Niet onoverkomelijk, maar het vreet wel energie.

Hoe kun je de verbinding met je moeder herstellen (ook als je moeder overleden is, je haar niet kent of geen contact met haar wil)?

Innerlijk kun je altijd dankbaar zijn voor wat je wel van haar hebt gehad. Ouders zijn immers de ‘package deal’. Ouders geven wat ze kunnen geven en als ze meer hadden kunnen geven, hadden ze dat ook gedaan. Wat je hebt gehad, is in bijna alle gevallen meer dan voldoende, zo niet extreem veel. Ook als je moeder is overleden toen jij nog een klein kind was (bijvoorbeeld toen je 9 jaar was en je bent nu 39), dan kun je de innerlijke houding ontwikkelen ‘9 jaar cadeau’ in plaats van ‘30 jaar afwezigheid’. Soms kunnen ouders alleen het leven doorgeven en voor de rest weinig tot niets. Dat is een zwaar lot en zonder je biologische ouders was jij er niet geweest.

Dan de situatie dat een ouder geen contact met jou wil. Dat is tragisch en de realiteit dat haar kind iets bij haar losmaakt, dat ze niet kan handelen. De kunst is om bij de moeder te laten wat van haar is en aan te kijken wat van jou is. Je laat de verantwoordelijkheid voor de keuze van je moeder bij haar en laat het los. Ze moet mogen zijn wie ze is, hoe hard en pijnlijk dat ook voor jou is. Uiteraard mag je altijd feedback geven en grenzen stellen aan je moeder. Vervolgens kijk je aan wat van jou is. Dat je een moeder hebt die je niet kan zien (letterlijk en figuurlijk) en dat dat pijn doet, dat je je daardoor klein, onzeker en afgewezen voelt. Dat is van jou en dat kun je aankijken. Wat van jou is kun je altijd dragen. Dit proces beschrijf ik uitgebreid in mijn boek ‘De fontein, vind je plek’. Met je moeder in je hart, kun jij het leven aan!